Fietsdagboek 2008


(1 januari 2008) Het is heel speciaal om op 1 januari met de fiets naar het werk te gaan. Maar tegelijk moet je goed uitkijken. Op nieuwjaarsdag lag de weg bezaaid met scherven van flessen. Her en der ook stokken van vuurwerk op de weg en op het fietspad.



(16 januari 2008) ... Ditmaal laat het dijbeengewricht het even afweten, ontsteking van de slijmbeurs. Noodgedwongen de fiets aan de kant moeten zetten. Ik loop dus redelijk gefrustreerd rond (enfin lopen: voorzichtig stappen is beter, want het doet pijn). Hopelijk ben ik weer snel te been, want dit is niet prettig.



(22 januari 2008) Het bloed kruipt waar het niet gaan kan... Gisteren opnieuw de fiets genomen om naar het werk te gaan (en prompt verzopen in de regen en weggeblazen door de wind). Toch ben ik heel blij dat ik opnieuw fiets: het is een zalig gevoel. Altijd gebeurt er iets leuks. Gisterenavond plots een vallende ster gezien!



(19 februari 2008) Gisteren naar huis gefietst met een ronduit schitterende zonsondergang. De rode schemeringskleuren waren ongemeen fel en bijna buitenaards. Meer dan een uur genieten op de fiets.

Met de heldere sterrenhemels van de voorbije avonden was het trouwens zalig. Ik wist wanneer het internationaal ruimtestation ISS zou langskomen. Tijdens het fietsen dus vaak naar boven gekeken. Bij de passage van ISS heb ik me telkens even langs de kant gezet want anders zou ik de gracht zijn ingereden.



(26 februari 2008) Ben je een verwoed fietser en wil je meedoen aan een interessant fiets-onderzoek? Surf dan eens naar www.shapes-ssd.be/. Heel interessant.



(2 maart 2008) Het griepvirus heeft toegeslagen. Noodgedwongen dus de fiets aan de kant moeten laten staan.



(15 maart 2008) Dat griepvirus was een venijnig beestje... maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En dus opnieuw de fiets genomen, en heel happy!



(10 april 2008) Tijdens rustige fietsuren op het platteland kan ik ongestoord luisteren naar de radio. Daar hoor je allerlei verkeersberichten. Het is heerlijk om de ellenlange filelijst te aanhoren en tegelijkertijd fietskilometers af te malen.

Ik word wel een beetje boos als ik de flitscamera's hoor aankondigen op de radio. Een maximumsnelheid is een maximumsnelheid, punt uit. Wie te snel rijdt, moet beboet worden. Altijd en overal. Laagvliegers zijn dodelijk voor het verkeer.

Het is trouwens niet eerlijk. Als automobilisten verwittigd worden waar er gecontroleerd wordt op overdreven snelheid, vind ik dat men ook fietsers zou moeten verwittigen waar precies agenten de fietsverlichting nakijken. En bij uitbreiding: moet men niet verwittigen waar in ons land de politie controleert op drugs of inbrekers?

Weg dus met de aankondigingen van flitscontroles op de radio. Het verkeer kan er enkel maar wel bij varen.



(15 april 2008) De laatste kilometers naar huis voelden behoorlijk zwaar, maar ik dacht dat het de noordelijke wind was. Fout gedacht dus. Achteraan een lekke band. En met twee linkerhanden betekent dat dat ik morgen met een andere fiets zal moeten rijden.

Ik heb dit jaar al ongeveer tweeduizend kilometer gefietst.



(16 april 2008) Twee lekke banden op twee dagen! Ik had vandaag de fiets van één van mijn zonen genomen om naar het werk te fietsen. Bij het terugkeren schrok ik me een hoedje. Na 15 km opeens een soort ontploffing gevolgd door een snel gesis. Op twee seconden was mijn achterband compleet lek. Heel spectaculair, nog nooit meegemaakt.

Gelukkig lag na twee kilometer stappen het frietkot van Nieuwenrode op mijn weg. De lekkere frietjes van Lieve en Marc maakten veel goed. Nog drie kilometer verder was ik thuis, moe maar gelukkig.

Benieuwd wanneer ik mijn volgende lekke band krijg...



(29 april 2008) Geen twee zonder drie. Opnieuw een lekke band als ik met de fiets wil vertrekken. Zolang ik lekke banden krijg in de aanvangsfase van een rit, is het allemaal niet zo erg en kan ik een vervangingsfiets nemen. Anders wordt het als die lekke band na tien km opduikt. Ik vrees dat het radioweerbericht dan per GSM zal moeten gebeuren... En hopelijk ben ik dan nog op tijd voor het middagweerbericht.

In de maand mei kan je kyotoën. Van 5 tot 30 mei iedereen milieuvriendelijk naar het werk.



(29 juni 2008) Het voorbije half jaar heb ik zo'n 4.000 km gefietst. Ik zat iets meer dan 240 uur op de fiets. Met een gemiddelde snelheid van net geen 17 km/h ben ik dus echt wel een trage fietser: zowat alle wielertoeristen vlammen me voorbij... maar het kan me niet (meer) schelen. In de stad kan je als trage tweewieler sneller stoppen voor onverwachte hindernissen. En dat voordeel is niet te onderschatten.

In de voorbije maand heb ik nog eens een lekke band gehad. Voorts een aantal leuke medefietsers ontmoet en lid geworden van de fietsersbond. Meer info op www.fietsersbond.be/ .

In de eerste helft van dit jaar (januari tot en met juni) heb ik als fietser opnieuw het weer nauwkeurig gevolgd. Gedurende 9 procent van de tijd fietste ik in de regen. Dat wil zeggen dat 91 procent van mijn woon-werkverkeer met de fiets in droge omstandigheden is verlopen. Eén procentje verschil in vergelijking met het jaar 2007. Benieuwd wat de tweede helft van 2008 zal worden...



(29 juli 2008) Ik vermoed dat het geen zicht is... Als het slecht weer is, trek ik resoluut mijn rubberlaarzen aan op de fiets. In combinatie met een waterdichte fietsbroek en een speciaal fluo-fiets-regenjasje is er geen spatje regenwater op mijn vel. Wel zweet ik me dan te pletter, zeker bij het warme weer van de laatste dagen.

Zodra de regen stopt, gaan regenjasje en fietsbroek dus snel uit. Wat overblijft, is een fietser in korte broek met rubberlaarzen. En dan durven de mensen wel eens vreemd opkijken. Natuurlijk zou ik dan ook mijn gewone schoenen kunnen aantrekken, maar daar ben ik soms te lui voor.



(6 augustus 2008) Een groot voordeel van fietsen is het feit dat je veel socialer wordt. Een gesprek aanknopen met een andere fietser als je stilstaat voor een verkeerslicht, ik zie het een automobilist niet meteen doen...

Ook vragen stellen aan wegenwerkers behoort tot de mogelijkheden. Zo ben ik gisteren te weten gekomen dat de werken rond de Van Praet-brug bedoeld zijn voor fietsers. Er komt daar namelijk een fietspad. De kans om er van je sokken te worden gereden, zal heel wat verkleinen. Het is er immers ontzettend gevaarlijk voor tweewielers.

Enfin, goed nieuws dus. En als het goed is, mag het ook gezegd worden!



(17 september 2008) De zomer is voorbij en dus wordt het 's ochtends al wat kouder op de fiets. De combinatie van een wielertruitje en een fleece vestje is onovertroffen, vind ik.

Ik heb dit jaar al 5.500 km woon-werkverkeer gefietst. Als alles goed gaat, haal ik dit jaar meer dan 7.000 km en dat zou een record zijn.



(23 september 2008) Autoloze zondagen zijn natuurlijk een fantastisch initiatief. Gedaan met hobbelige zijwegjes vol verkeersdrempels en openzwaaiende autodeuren. Ik kon eindelijk eens genieten van biljartvlak asfalt in Brussel. Dat maakt een heel verschil... ik was zondag een kwartier sneller op het werk. Bovendien was de luchtkwaliteit een stuk beter dan anders. Wel heb ik me blauw geërgerd aan al die fietsers die schaamteloos het rode licht negeerden.

Het fietspad aan het Van Praet-kruispunt nadert ondertussen zijn voltooiing. Gisteren heb ik er voor de eerste keer over gereden. En dat is heerlijk. Mijn leven is weer wat veiliger geworden.



(28 oktober 2008) We zijn opnieuw de wintertijd ingedoken. Als fietser moet ik dus nog wat voorzichtiger zijn dan anders. Ondanks de overvloedige fietsverlichting blijf ik natuurlijk een zwakke weggebruiker. Een tak op de weg draaide gisterenavond tussen de spaken van mijn fiets. Gelukkig kon ik nog tijdig stoppen. De kilometerteller staat dit jaar al op 6500 km. We zijn goed bezig.

Het fietspad aan het Van Praet-kruispunt is in één richting al fietsklaar. Nu zijn de arbeiders nog bezig aan de andere kant. Ze hebben me beloofd dat ze heel Brussel zullen volleggen met fietspaden. Dat lijkt me wat overdreven... maar ze verrichten in elk geval prima werk.

Ik kocht een kleine batterij-oplader om AAA-batterijtjes op te laden via de USB-poort van mijn computer. Zo ben ik er zeker van dat de fietsverlichting 's avonds optimaal functioneert.



(13 november 2008) Laat gevolg van het stormweer van 11 november (ben toen een paar keer bijna in het decor gereden als gevolg van de hevige rukwinden). Enfin, gisterenavond draaide er een tak in mijn achterwiel. De ketting begon te rammelen en plots was het over en uit. De trappers draaiden dol, ik kon te voet naar huis.



(15 november 2008) Ondertussen is de fiets opnieuw in orde. Ik heb twee linkerhanden en dus heeft de fietsenmaker mijn fiets grondig nagekeken en hersteld. Ik was vergeten dat je een voertuig dat je heel veel gebruikt, ook goed moet (laten) onderhouden. Concreet: nu de ketting opnieuw gesmeerd is, lopen de trappers veel soepeler en rij ik sneller. Echt een opvallend verschil.

Ook langs de andere kant van de Van Praet-brug is het fietspad nu klaar. Ik ben benieuwd of de fietsers in de toekomst nog meer extra fietspaden zullen krijgen. Een suggestie: de Van Praetlaan (R21)is ook voor tweewielers een belangrijke toegangsweg om Brussel binnen te rijden. Op dit ogenblik zoeven de auto's je voorbij en riskeer je als fietser elke dag je leven.



(25 november 2008) In de media gisteren en vandaag heel veel aandacht voor de arme automobilist, ellendig fileleed en veel blikschade. Allemaal erg natuurlijk, maar wat dan met de voetgangers en de tweewielers?

Gisteren ben ik met de trein naar het werk gegaan. Geen enkel probleem, geen minuutje vertraging, heel prettig allemaal. Vandaag koos ik opnieuw voor de fiets. De fietspaden lagen er nog steeds erg glad bij, terwijl op de meeste secundaire wegen al volop was gestrooid. Op bruggen was het voor fietsers spiegelglad en levensgevaarlijk. Ik weet zeker dat er vandaag veel schoolkinderen met de fiets gevallen zijn. Hebben zij dan geen recht op veilige wegen?



(17 december 2008) Het zijn de donkere dagen voor Kerstmis. Fietsers hebben het nu extra moeilijk. De combinatie van duisternis, kou, regen en wind is niet prettig, zeker niet als je dagelijks meer dan twee uur in het zadel zit. Gelukkig draag ik een fietshelm. Die komt dezer dagen goed van pas.

Ook als je niet valt, kan zo'n helm je leven redden. Op verschillende plaatsen hangen struiken en takken van bomen gevaarlijk laag boven het fietspad. Overdag zie je ze en kan je je hoofd bukken. Maar 's nachts zijn sommige takken echt niet zichtbaar. En dan is een helm van levensbelang.

Tenslotte nog dit. Verschillende mensen schrikken als ze me ontmoeten op de fiets. "Ik wist niet dat je inderdaad al je woon-werkverkeer per fiets deed. Ik dacht dat je dat gewoon maar zei in de media om de alternatieve vervoersmiddelen te promoten...", hoor ik dan vaak zeggen. Wel ja dus: ik doe wat ik zeg. Dit jaar zal ik net/net geen 8.000 km hebben afgelegd op de fiets.



(29 december 2008) Vanochtend was het erg koud op de fiets. Ik ben vertrokken bij MIN 7 graden en 80 minuten later aangekomen bij MIN 5 graden. Toch heb ik geen kou geleden.

Het geheim om de kou te trotseren? Laagjes. Ik droeg een fietstruitje met lange mouwen. Daarover een fleece trui. En tenslotte een winddichte winterjas met een aparte binnenvoering. Voorts handschoenen, een muts, een spannende lange broek met daarover een trainingsbroek, warme kousen en stevige schoenen. Op aanraden van de schminksters op het werk heb ik mijn gezicht ingesmeerd met een beschermende crème. Dat was ook nodig, want de vrieslucht is kurkdroog.

Geen probleem dus om de bijtende vrieskou te trotseren. Enkel mijn naafversnellingen zijn halfweg bevroren. Gelukkig stond ik net op een tussenstand en moest ik de rest van de rit dus nooit te snel/te traag peddelen.



(31 december 2008) Ik ben fier op mezelf: ik heb in 2008 precies 8.000 km gefietst. Zeker de laatste dagen was het doorbijten. De vrieskou zorgde voor een bevroren fiets, waardoor ik niet meer kon schakelen. En dan worden de Brusselse hellingen wel erg zwaar.

Net zoals in 2007 heb ik in 2008 heel nauwkeurig het aantal minuten bijgehouden waarop het tijdens mijn fietstochten regende. In totaal zat ik iets meer dan 488 uur op de fiets, dat is ruim 20 dagen. Een kleine 40 uur daarvan ben ik nat geworden. Dat is omgerekend 8,2% van de tijd. Mijn ochtendritten verliepen iets natter (9,3%) dan de terugritten (7,0%).

Dit toont nog maar eens aan dat fietsers niet zo vaak nat worden. Meer dan 91% van de tijd verliepen mijn fietstochten in 2008 onder droge omstandigheden - het zweet niet meegerekend. 80% van de ritten verliep droog. De grafiek hiernaast vertelt alles.



Openbaar vervoer     Auto 90 km/h



Terug naar vorig menu

Statistieken:
Online: 6
Vandaag: 88
Laatste week: 9.090
Pagina's: 38.749.910
sinds 15 aug 2010